Το νέο γερμανικό κύμα -Neue Deutsche Welle- 1980-1985

TOP 20

To punk ήταν κατά ένα μεγάλο ποσοστό εξω-μουσικό κίνημα. Δεν ήταν μόνο ότι κυριαρχήθηκε από τη μόδα και από μια οργισμένη προκλητικότητα, συνήθως αδιέξοδη και πολλές φορές γραφική. Ήταν ότι το punk attitude ήταν πάντα πιο σημαντικό από την punk music, και το «φαίνεσθαι» κάποια στιγμή κυριάρχησε πάνω στο «είναι». Η επίδρασή του, όμως, στη λαϊκή μουσική των καιρών μας ήταν μεγάλη. Φέρνοντας το πνεύμα του «do it yourself», υπήρξε μια τονωτική ένεση σε ένα κουρασμένο κορμί, απελευθερώνοντας αποκλεισμένες έως τότε δημιουργικές δυνάμεις και δίνοντας διέξοδο έκφρασης σε νέους έξω από ωδεία και ακαδημαϊσμούς. Και αφού ξεπήδησε από τις ΗΠΑ και ανδρώθηκε στη Βρετανία, σιγά-σιγά εξαπλώθηκε, εμπλουτίστηκε, μεταλλάχτηκε, και σε κάθε χώρα πήρε ανάλογα με τις τοπικές συνθήκες το δικό του ιδιαίτερο χαρακτήρα. Στο αφιέρωμα αυτό θα ταξιδέψουμε, νοερά και μουσικά στη Γερμανία του 80-83…

Οι συνθήκες που προηγήθηκαν του punk στη Γερμανία δεν διέφεραν και πολύ από τις αντίστοιχες στη Βρετανία. Ίσως ήταν και πιο ακραίες! Η γερμανική νεολαία χάρις στο περίφημο «γερμανικό οικονομικό θαύμα» δεν βίωνε βέβαια σε τόσο έντονο βαθμό την ανεργία, όμως κουβαλούσε άλλα βάρη. Τα ενοχικά σύνδρομα που κληροδότησε η προηγούμενη γενιά για το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Το αίσθημα μιας ακρωτηριασμένης χώρας. Και κυρίως βίωνε μια απίστευτης σκληρότητας ασφυκτική κρατική καταστολή. Μπορεί τα περισσότερα μέλη της RAF (Baader-Meinhof όπως λαθεμένα αναφέρεται συχνά), της οργάνωσης αντάρτικου πόλης που έριξε βαριά τη σκιά της και τις βόμβες της στο γερμανικό κατεστημένο όλη τη δεκαετία του ’70, να έβλεπαν πια λευκούς τοίχους ή να τους είχαν …αυτοκτονήσει στις διαβόητες φυλακές του Στάμχαϊμ, η καταστολή όμως και ο περιορισμός των ελευθεριών καλά κρατούσε όπως και το «γερμανικό φθινόπωρο».

Η αντίδραση ήταν μια νεολαία η οποία ήθελε πια απλώς «να περάσει καλά». Να τραγουδήσει για έρωτα, για καθημερινά προβλήματα, να γνωρίσει τον εαυτό της, να βγάλει τη γλώσσα στη σοβαροφάνεια και να τραγουδήσει στη μητρική γλώσσα (θέμα ταμπού τις προηγούμενες δεκαετίες). Από μουσικής άποψης είχε να διαλέξει ανάμεσα στην εύπεπτη μαζική pop και την πιο διανοουμενίστικη πλευρά του progressive, το τεχνοκρατικό και αγέλαστο kraut rock. Τον τρίτο δρόμο στο δίλημμα τον έδειξε ένα …μοντέλο. 1978 «The Model» Kraftwerk. Και εγένετο «Νeue Deutsche Welle» (NDW). Κάτω από την ευφυή, αν μη τι άλλο, αυτή ετικέτα στριμώχθηκαν (λίγο έως πολύ …προκρούστεια) μουσικές που ξεκίναγαν από τους πρόποδες του βιομηχανικού ήχου και έφταναν στις παρυφές της μαζικής ποπ μίας χρήσης. Κάποια στιγμή NDW έφτασε να σημαίνει οτιδήποτε μπορούσε να κινητοποιήσει τα πόδια και τραγουδούσε στα γερμανικά! Την ετικέτα υιοθέτησαν αμέσως οι εταιρείες, για την καλύτερη προώθηση του νέου προϊόντος, και βγήκαν στο κυνήγι… να κεφαλοποιήσουν την επιτυχία κάποιων πρωτοπόρων τολμηρών μουσικών. Οι σειρήνες της εμπορικής αποδοχής ήχησαν και πολλοί δεν αντιστάθηκαν. Άκρως χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Trio (ναι, αυτοί οι «Da da da», δεν σ’ αγαπώ, δεν μ’ αγαπάς!), αλλά και πολλά άλλα ονόματα που κατέληξαν να μη διαφέρουν σε τίποτα από τη γερμανική mainstream pop (τελικά σ’ αυτή τη ζωή γίνεσαι ό,τι μισείς;;). Και ένας άνθρωπος που μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου η τηλεόραση έπαιζε πιο πολύ RTL και ZDF παρά EΡΤ (εγώ δηλαδή!), μπορεί να σας διαβεβαιώσει ότι η γερμανική pop σε μεγάλο της μέρος είναι τόσο χοντροκομμένη και αστεία αφελής που συναγωνίζεται τη μουσική για τα …στρουμφάκια και την κιτσερέλα των …παρατράγουδων!

Η πορεία του γερμανικού νέου κύματος ακολούθησε ουσιαστικά το γνωστό κύκλο ζωής κάθε μουσικού κινήματος. Αφού «ζυμώθηκε» και ξεπετάχτηκε μέσα από ένα ζέον και δημιουργικό ερασιτεχνικό underground, έφτασε σε μια δυναμική κορύφωση, εμπορική και καλλιτεχνική, για να σβήσει άδοξα στα «βότσαλα» της μαζικοποίησης και της επαγγελματικής υποταγής, στις ανάγκες της μάζας και των πωλήσεων. Το 1984 το κύμα είχε πια εκπνεύσει… Άφησε πίσω του όμως μια πλειάδα από έξοχες μουσικές και μπάντες, που αν και ξεχασμένες οι περισσότερες (παρά την τάση αναβίωσης και επανασυνδέσεων στη Γερμανία τα τελευταία χρόνια – παντού τα ίδια, ε;) δεν έχουν να ζηλέψουν απολύτως τίποτα από πολλές βρετανικές που γνώρισαν παγκόσμια αποδοχή (η γλώσσα γαρ και τα μέσα προβολής!). Ακολουθεί μια αυθαίρετη και προσωπική επιλογή 20 τραγουδιών από αυτήν την εξαιρετικά γόνιμη και συναρπαστική περίοδο, όχι ιδιαίτερα γνωστή (με λίγες εξαιρέσεις) στη χώρα μας, 25 τόσα χρόνια πίσω, στο λυκαυγές της δεκαετίας του 80…

1. Abwaerts – Computerstaat (1980)
Μεγάλο άσμα! Σε ρυθμό και έκρηξη που θυμίζει Wipers, καταιγιστικό κιθαριστικό πάθος, συγκρατημένης οργής φωνητικά, τα οποία υποδαυλίζει το σκαφτό μπάσο, από μια μπάντα που αποτέλεσε εκείνη την εποχή φυτώριο των Neubauten, αλλά στη συνέχεια απέδειξε με τη μακρόχρονη πορεία της τη δική της αυτόνομη αξία.

2. Malaria! – Macht (1982)
Οι Malaria!, η κοριτσίστικη μπάντα που με το ένα πόδι πατούσε στο dark wave και με το άλλο στο post-punk, ήταν ένα από τα πιο εμβληματικά ονόματα της σκηνής. Μεγαλύτερη επιτυχία τους ήταν ασφαλώς το «Kaltes klares wasser» που χάρις στο remix των Chicks on Speed πέρασε και στις επόμενες γενιές. Το «Macht» όμως ήταν η μεγαλειώδης τους στιγμή, ένα κομμάτι στο οποίο κυριαρχεί με επιβλητικότητα γερμανίδας …dominatrix ένα εφιαλτικό synth-bass πάνω στο οποίο προστίθενται τελετουργικά τύμπανα και η εκφοβιστική τευτονική ερμηνεία της Bettina Koester…

3. X-Mal Deutschland – Incubus Succubus (1982)
Αυτό το κομμάτι θα άκουσε ο Ivo και έσπευσε να υπογράψει τις κοπέλες από το Αμβούργο για την 4AD. Ακατέργαστο, ξυραφένιο, άγριο, φοβιστικό, με τα πλήκτρα (τα οποία θα αναδειχτούν στην εκδοχή Νο ΙΙ του κομματιού) θαμμένα κάτω από τον κιθαριστικό ορυμαγδό, ακούγεται λες και τραγουδάει μια ορδή μαινόμενων και ατίθασων αμαζόνων με τη φωνή της Anja πιο κοντά στις συχνότητες του ουρλιαχτού…

4. Der Moderne Man – Blaue Matrosen (1981)
New-wave …Χατζιδάκις; Αστείο δεν ακούγεται; Κανείς Έλληνας μουσικός δεν το τόλμησε! Το επιχείρησε όμως μια τετράδα γερμανόπουλα από το Ανόβερο υπό το όνομα Der Moderne Man. Βασισμένοι στη γερμανική μετάφραση των Παιδιών του Πειραιά («Ein Schiff wird kommen», ένα πλοίο θα έρθει δηλαδή, το οποίο υπήρξε παγγερμανική επιτυχία στα 60s, σε εκτελέσεις από την Caterina Valente και τη …Nana Moushouri), παρουσιάζουν τη δική τους μοναδική άποψη, διαστρέφοντας τη μελωδία και προσθέτοντας απίθανα new-wave-άτα πλήκτρα…

5. DAF – Kebabtraume (1982) (στην εκτέλεση του LP «Fuer immer»)
«Είμαστε οι Τούρκοι του αύριο» τραγουδούν σκωπτικά και προβοκατόρικα οι «οπαδοί» της Γερμανο-αμερικανικής Φιλίας, σχολιάζοντας την τούρκικη μεταναστευτική επέλαση στην τότε Γερμανία. Αμφιλεγόμενη μπάντα, δέχτηκε πυρά ομαδόν τόσο από τα αριστερά, για τις αναφορές σε πρόσωπα ταμπού όπως ο Μουσολίνι και ο Αδόλφος, όσο και από τα δεξιά, για το απροκάλυπτο μέχρι γραφικότητας γκέι στιλ (ξέρετε τώρα, δερμάτινα ρούχα, κορμιά λαδωμένα κ.λπ.) και το ηδονιστικό πνεύμα τους. Απόλυτα σωματοποιημένο electro (αυτό που αργότερα βαφτίστηκε ΕΒΜ) και αυστηρά τευτονικά πλήκτρα (από το Duesseldorf κατάγονταν άλλωστε, αν σας λέει κάτι αυτό!) χαρακτηρίζουν αυτό το εμβληματικό τραγούδι της σκηνής, το οποίο σε μια σπάνια περίπτωση στα χρονικά, εμφανίστηκε ταυτόχρονα και σε ska εκτέλεση σε δίσκο των Fehlfarben (με τίτλο «Millituerk»), την εποχή που οι δύο μπάντες είχαν κοινά μέλη.

6. Einstuerzende Neubauten – Tanz debil (1981)
Για τους Neubauten το ζήτημα το έχουμε εξαντλήσει σε παλιότερο κείμενο. Και ασφαλώς δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν από αυτή τη λίστα, παρόλο που ξεχωρίζουν από όλους τους υπόλοιπους όσο ο θόρυβος από τη μελωδία! Αυτά που έκαναν οι Neubauten το 1981 πλασάρονται ακόμη και σήμερα από κάποιους ως «πρωτοπορία» και πειραματισμός! Μετά από αυτούς εργαλεία όπως τα τρυπάνια, τα κομπρεσέρ, τα κάθε είδους μεταλλικά αντικείμενα απέκτησαν και …εναλλακτική χρήση, στο δε λεξιλόγιο μπήκε ο όρος «βιομηχανική μουσική». Το «Tanz Debil» είναι το πρώτο τραγούδι (ή κάτι τέτοιο!) από το πρώτο τους LP, ένα super hit για τα …άρρωστα club του Βερολίνου.

7. Fehlfarben – Agenten in Raucherkinos (1983)
Ένα κύριο χαρακτηριστικό των περισσότερων συγκροτημάτων της NDW ήταν το σύντομο της ζωής τους. Ένας δίσκος, 1-2 σουξέ, ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσατε… Πολλοί δεν συνέχιζαν καν ως μουσικοί. Οι Fehlfarben αντιθέτως, μια μάλλον μέτρια μπάντα για τα δικά μου γούστα, είναι στη σκηνή έως και σήμερα, σχεδόν αδιάλειπτα, με συνέπεια να είναι μια από τις μπάντες-σύμβολα. Εδώ τους συναντάμε σε ένα κεφάτο sing-along τραγούδι, ίσως και το καλύτερό τους…

8. Freiwillige Selbstkontrolle (FSK) – Viel zu viel (1982)
Η Zick Zack ήταν η κύρια εταιρεία που μάζεψε και εξέθρεψε τα περισσότερα group της NDW. Ένα από αυτά ήταν και οι «Εθελούσιος Αυτοέλεγχος», που σε αυτό το κομμάτι (το οποίο μπορεί να βρεθεί και στην πολύ καλή και αντιπροσωπευτική της εποχής συλλογή «Deutschland strikes back» του 1989) δίνουν τη διέξοδο για κάποιον που «ξεχειλίζει από αδρεναλίνη». Χορός, αιχμηρά πλήκτρα και απλοϊκοί στίχοι. Ό,τι ζητούσε η εποχή δηλαδή!

9. Lilli Berlin – Ost-Berlin-wahnsinn (1982)
Το Ανατολικό Βερολίνο ασκούσε πάντα μια ιδιάζουσα γοητεία στους καλοθρεμμένους Δυτικούς (κάτι σαν γοητεία της «εξ αποστάσεως» παρακμής). Ρίχνοντας μια κλεφτή ματιά πάνω από το τείχος έβλεπαν έναν άλλο κόσμο ο οποίος ζούσε στους δικούς του ρυθμούς, έναν κόσμο παράλογο μέσα στον κομμουνιστικό του αυτισμό, μια ανορθογραφία στην Ιστορία του 20ου αιώνα. Από αυτή τη σκοπιά τραγουδούν για την παράνοια του Ανατολικού Βερολίνου οι Lilly Berlin πάνω σε ένα παιχνιδιάρικο ρυθμό και με τις τσιρίδες μιας παλαβιάρας τύπισσας με (εμφανισιακό) στιλ της Nina Hagen στο μικρόφωνο…

10. Ideal – Eiszeit (1981)
Όπως λένε και οι ίδιοι οι Γερμανοί, οι Ideal υπήρξαν «Η» μπάντα του γερμανικού νέου κύματος καθώς κατόρθωσαν να χτίσουν έναν ήχο απόλυτα προσωπικό, που συνδύαζε post-punk πειραματισμό και pop μαζικότητα. Το ομώνυμο ντεμπούτο τους ήταν μάλιστα ο πρώτος χρυσός δίσκος για «ανεξάρτητη» μπάντα στη Γερμανία. Από τον εξίσου σημαντικό δεύτερο «Der Ernst des Lebens» είναι και αυτό το κομμάτι όπου η Annette Humpe σαν παγωμένη Βαλκυρία στα φωνητικά, τραγουδά για τη συμβολική «εποχή των παγετώνων», σε ένα τραγούδι που νιώθεις πραγματικά την Αρκτική μοναξιά ενός αστικού διαμερίσματος…

11. Grauzone – Eisbaer (1981)
Θα παραμείνουμε σε …πολικό κλίμα, αλλά θα διαβούμε τα σύνορα αλλάζοντας χώρα (όχι πάντως κουλτούρα!). Από τη γερμανόφωνη πλευρά της Ελβετίας προέρχονταν οι Grauzone, η οποίοι αφού έκαναν τεράστια επιτυχία με την «πολική αρκούδα» τους, στη συνέχεια προσπάθησαν να αποτινάξουν από πάνω τους τη χρυσόσκονη της επιτυχίας προχωρώντας σε πιο πειραματικά και πολύ ενδιαφέροντα μονοπάτια, χωρίς όμως ιδιαίτερη αποδοχή πλέον (πώς μπορεί να σε «καταστρέψει μια επιτυχία, ε;). Το κομμάτι πρόσφατα διασκεύασαν και οι άρχοντες της ξενέρωτης μεταμοντέρνας ανίας, οι Nouvelle Vague (όχι που θα τους ξέφευγε το γερμανικό target group!)

12. Bal Pare – Eine Nacht im 9em Stockwerk (1982)
Ο δίσκος «Hamburg-Paris-Catania» των Bal Pare, μιας μπάντας από την πόλη που έδωσε το όνομα της στην πιο διαδεδομένη σκουπιδο-τροφή, είναι από τους πιο αγαπημένους μου της περιόδου εκείνης. Ευγενική αισθησιακή μελαγχολία, φινετσάτα γυναικεία φωνητικά, με δικό τους ήχο χωρίς προφανείς μιμήσεις, άφησαν μόνο ένα αχνό αδιόρατο ίχνος για τολμηρούς κυνηγούς μουσικών διαμαντιών…

13. Der Plan – Adrenalin laesst das Blut kochen (1979)
Der Plan… Πολύ ιδιαίτερη έως και εκκεντρική περίπτωση (μεταξύ άλλων κυκλοφόρησαν και δίσκο που η μία πλευρά έπαιζε στις 33 και η άλλη στις 45 στροφές!), επηρεασμένοι ως το μεδούλι από την αντισυμβατική ηλεκτρονική πλευρά των Residents και σε παράλληλη πορεία με τους Cabaret Voltaire κινήθηκαν σε δύσκολα για το μέσο αυτί πειραματικά μονοπάτια, με χιούμορ όμως και έξυπνες ιδέες που ακόμη και σήμερα, 20 και βάλε χρόνια μετά ακούγονται με ενδιαφέρον. Η παράδοση ονομάτων όπως οι To Rococo Rot πηγάζει κάπου εδώ…

14. Die Toedliche Doris – Fliegt schnell laut summend (1982)
Ξέρω ότι είναι άτοπο να απομονώσω ένα κομμάτι από την αποτελούμενη από πάμπολλες κασέτες και βινίλια δισκογραφία αυτού του ιδιόμορφου (ήπια έκφραση!) σχήματος! Πολύ κοντά στο noise, η μουσική των Doris είναι μια απροσδόκητη αντιπαράθεση ήχων οι οποίοι χρησιμοποιούνται με …σοδομικές διαθέσεις (θυμίζοντας κάπου το δικό μας Δημοσιοϋπαλληλικό Ρετιρέ!). Το σχήμα δεν περιορίστηκε στον κόσμο του οργανωμένου θορύβου (να ένας ωραίος ορισμός της «μουσικής»!), αλλά σε μια ολιστική αντίληψη περί τέχνης, επεκτάθηκε και στον κινηματογράφο, το θέατρο, τα εικαστικά, τη φωτογραφία. Στο κομμάτι που επέλεξα από τον «…» δίσκο τους, ένα ηλεκτρονικά μεταλλαγμένο ακορντεόν και μια δυσοίωνα αθώα γυναικεία φωνή συνθέτουν μια ατμόσφαιρα πνιγμένη στο άγχος και την υποδόρια μελαγχολία…

15. Saal 3 – Die U-Bahn rollt (1982)
Από το Αμβούργο και αυτοί (κυριολεκτική μητρόπολη της NDW!). Χαρακτηριστικό τους ήταν η συνεχής εναλλαγή ονομάτων (ξεκίνησαν ως Saal 2, και έχουν εμφανιστεί και ως Saal 4, 5 κ.ο.κ.!). Αν και στις επιρροές τους αναφέρονται οι Residents και οι Kraftwerk, εδώ ηχούν σαν ξεσαλωμένοι (κι άλλο;) Madness σε ένα κομμάτι που τρέχει στις ράγες του μετρό με λυμένα φρένα! (ο Βασίλης Παυλίδης, μεγάλος μύστης της εποχής προτιμά το Β-side, το επίσης ξέφρενο «Ich mach mir keine Sorgen mehr»).

16. Rheingold – Dreiklangdimensionen (1980)
Όμορφες κιθάρες με σαφείς kraut επιδράσεις σε πιο pop συσκευασία όμως, σε αυτό το ιστορικό κομμάτι το οποίο ήταν το πρώτο που άλωσε τους καταλόγους επιτυχιών της Γερμανίας (κάτι σαν το δικό μας «Get that beat» ένα πράμα, το οποίο δεν είχε όμως αντίστοιχη συνέχεια) και αποτέλεσε τη θρυαλλίδα για την εκρηκτική συνέχεια και για τη μαζικοποίηση του κινήματος. Και για την αντίστροφη μέτρηση προς το τέλος…

17. Aufbau – Wir sind bereit (1982)
Η κάθε εποχή και η κάθε μουσική σκηνή δεν χαρακτηρίζεται τόσο (ή μόνο) από τα μεγάλα ονόματα που έγραψε η ιστορία, αλλά κατά ένα πολύ πιο αντιπροσωπευτικό και ζωντανό τρόπο, από τα μικρά και «ανώνυμα» και μέτρια πολλές φορές, αυτά που έβγαλαν ένα δίσκο και μετά χάθηκαν στα ψιλά γράμματα. Όπως οι τύποι από το Μόναχο με το όνομα Aufbau που σε αυτό το τραγούδι συνδυάζουν τη new-wave ελαφρότητα με τα εξωστρεφή και ολίγον πομπώδη πλήκτρα των Ultravox…

18. 1. Futurologischer Congress – In die Ferne (1983)
Από βιβλίο του Στάνισλαβ Λεμ (βλέπε Solaris κ.λπ.) πήρε το όνομα της αυτή η μπάντα, που συγχρόνως «έπαιζε» ηθελημένα με τα αρχικά ποδοσφαιρικών συλλόγων της Γερμανίας (1.FC). Ξεκίνησαν με ηλεκτρονικά διεστραμμένες διασκευές σε T.Rex και Marley, και συνέχισαν σε μια στιλάτη ηλεκτρονική pop, χωρίς πολλές ….φουτουριστικές τάσεις πάντως!

19. 08/15 – 1000 Gelbe Tennisbaelle (1980)
Στο είδος της minimal πειραματικής ηλεκτρονικής δεν τους πιάνει κανείς τους Γερμανούς! 1000 κίτρινα μπαλάκια του τένις (απίστευτα λαοφιλές άθλημα στις γερμανόφωνες χώρες) πηγαινοέρχονται σε αυτό το ξεχασμένο solo project του Andreas Thein που λίγα χρόνια μετά θα τον συναντήσουμε στους μάστορες της φουτουριστικής electropop Propaganda.

20. Nena – 99 Luftballons (1983)
Αυτό το τραγούδι όσοι είστε από 30 και πάνω δεν υπάρχει περίπτωση να μην το θυμάστε! Πανευρωπαϊκό hit, μέχρι και τα μέρη μας έφτασε στην αγγλική του εκδοχή (όπου τα μπαλόνια απέκτησαν και χρώμα και έγιναν «99 Red Balloons») και κατέκτησε ακόμη και τη δύσκολη για τους Ευρωπαίους Αμερική (στο Νο2 μάλιστα). H απόλυτη 80ίλα, τόσο ηχητικά (με τα χαρακτηριστικά αναλογικά Casio synths) όσο και στιλιστικά (η εμφάνιση της «Nena» -κατά κόσμο Gabriele Susanne Kerner- με την περμανάντ και τα κολλητά τζιν παραπέμπει κατευθείαν σε …Βίνα Ασίκη και «Ρόδα, τσάντα και κοπάνα»!)

Και μια λίστα με επιπλέον τραγούδια για όσους πείστηκαν να ψάξουν πιο επισταμένα την εποχή:

Falco – Der Kommissar
Palais Schaumburg – Telefon
Die Erde – The party
Eiskalte Engel – Kinder aus Asbest
Liaisons Dangereuses – Los ninos del parque
Gleitzeit – Ich komme aus der DDR
Die Haut & Nick Cave – Tokyo Express
Berlin Express – The Russians are coming
Pyrolator – True love
Die Doraus Und Die Marinas – Juenger Mann
Keine Ahnung – Plastik

1^η δημοσίευση: http://www.mic.gr

20/05/2007

40 χαρακτηριστικά  κομμάτια της εποχής εκείνης συγκεντωμένα μπορείτε να τα βρείτε εδώ:

http://rapidshare.com/files/152984737/Best_of_neue_deutsche_welle.zip.html