E.Μ.Μ.Α – Blue gardens (Keysound Recordings)

emma
1. Intro
2. Dream Phone Vip
3. Cherry Favour
4. Jahovia (feat. Rebel MC)
5. Marina
6. Nostrum (feat. Sully)
7. Green Light
8. Shoot the Curl
9. Mood Ring
10. At Sea
11. Outro

Ήταν κάποτε ένα χαριτωμένο μικρό κοριτσάκι που το λέγανε Έμμα. Όπως σε όλα τα παιδάκια της ηλικίας της, οι γονείς, ο νονός, ο Άη Βασίλης (εντάξει ο Αη Νικόλας, το κοριτσάκι στην Αγγλία μεγάλωνε) της έφερναν διάφορα μουσικά δώρα, πρωτόγονα πιάνα, στοιχειώδη συνθεσάιζερ, και μαζί όλες τις ελπίδες που τρέφουν οι απανταχού γονείς να δουν το βλαστάρι τους να γίνεται ο νέος μικρός Βόλφγκανγκ Αμαντέους (βέβαια μετά οι περισσότεροι επίδοξοι Μότσαρτ στην οθόνη του Playstation καταλήγουν).

Όταν η Έμμα μεγάλωσε και πήγε στο σχολείο, της πήρανε και Πισί, ήρθε και η ώρα για την εγκυκλοπαίδεια, οι εποχές που αυτή ερχόταν με …φορτωτική είχαν περάσει ανεπιστρεπτί, τώρα ήρθε σε τέσσερα κομψά CD, ήταν η Encarta της Microsoft, πρωτόγονη κι αυτή μπροστά στη Wikipedia που ακόμη ήταν …αφάνταστη στον νου του εφευρέτη της. Οι μουσικές που της άρεσαν εκεί στις όχθες του ποταμού Mersey δεν ήταν ακριβώς οι αναμενόμενες, απέφυγε τους Beatles και τους Oasis, άκουσε Kraftwerk και Aphex Twin, πήγε σε τέκνο κλαμπάκια, της άρεσε το hip-hop, μέχρι που άκουσε ένα παράξενο νέο είδος που το λέγανε grime και είπε «εδώ είμαστε». Από γνωριμία σε γνωριμία έφτασε στον Adamski και τον Adrian Sherwood, ένα κομμάτι της βρήκε θέση στην συλλογή «This Is How We Roll» της Keysound και κάποια στιγμή ήρθε η ώρα για τον δικό της, καταδικό της δίσκο.

Αυτή είναι (με μπόλικες δόσεις ποιητικής αδείας) η ιστορία της Emmaline Davies, η οποία έκανε το όνομά της αρκτικόλεξο (αγνώστου ερμηνείας), αυτοφωτογραφίζεται χαριτωμένα μπροστά στη βιβλιοθήκη της και τιτλοφορεί τον δίσκο της «Blue gardens» με ένα πολύχρωμο παιδικό εξώφυλλο. Και αυτή η ιστορία/παραβολή θέλει βασικά να αναδείξει το πως χαράζονται στο υποσυνείδητο τα ηχητικά ερεθίσματα της παιδικής ηλικίας, ακόμη κι όταν μιλάμε για τους απλοϊκούς ήχους ενός συνθετικού μέσου, εκ γεννησιμιού της άλλωστε η ηλεκτρονική μουσική είχε κάτι το εγγενές παιδικά απλοϊκό, ένα παιδί που παίζει με τα κουμπάκια και φτιάχνει μελωδίες, θυμηθείτε μεταξύ πολλών άλλων τον Gershon Kingsley και την πρωτο-ηλεκτρονική του ποπ.

Ο δίσκος της E.M.M.A. ενσωματώνει πολλά τέτοια στοιχεία παιδικής ανάμνησης, χρησιμοποιεί εργαλειακά την 8-bit τεχνοτροπία (η οποία τα τελευταία χρόνια εξελιχθεί σε ένα ολάκερο ζωντανό και αυτόνομο είδος) για να στήσει τον δικό της ηχητικό κόσμο, βάζοντας ένα ρετρό γλάσο και μια δόση funk στο κατά βάση αγέλαστο και μπάσο grime. Τα κομμάτια της είναι έξυπνα στημένα, το ταλέντο κι ο βήχας άλλωστε δεν κρύβονται (και κάτι άλλο ακόμη που μου διαφεύγει γμτ). Οι γκρούβες τις βέβαια διστάζουν να γίνουν χορευτικές, κρατάνε μια πιο σοφιστικέ στάση, στέκονται στο πλάι της πίστας και το μόνο που χορεύει είναι το κεφάλι, είναι γνωστό ότι η Keysound έχει …κατοχυρώσει τον 130 bpm ρυθμό, η Ε.Μ.Μ.Α. τον τηρεί με ευλάβεια λες και είναι όριο ταχύτητας σε γερμανικό αυτοκινητόδρομο (άνω όριο γιατί εκεί έχει και κάτω).

Και το σημαντικότερο: σε έναν χώρο ο οποίος έχει μεν αναρίθμητες τεχνικές δυνατότητες αλλά μοιάζει να πλησιάζει επικίνδυνα στον κορεσμό (στο …γκώσιμο για να χρησιμοποιήσω και έναν πιο επιστημονικό όρο) καταφέρνει να βάλει τη δική της ντελικάτη σφραγίδα. Και αυτό χωρίς τη συνδρομή φωνητικών και στίχων, μόνο στο «Jahovia» ο πάλιουρας Rebel MC ραπάρει τεμπέλικα και χωρίς να λέει και τίποτε σημαντικό πάνω σε ένα διάστικτο με δεξιοτεχνικές πινελιές υποβλητικό υπόβαθρο.

Κι αν κάποιες συνθέσεις της πελαγοδρομούν λίγο στην επανάληψη (ειδικά όταν έχει βρει έναν ήχο που της αρέσει), σαν αντιστάθμισμα κρατάμε μερικά σπουδαία κομμάτια σύγχρονης φρέσκιας ηλεκτρονικής -ένα βήμα πριν γίνει-ποπ. Ένα «Cherry Flavour» για παράδειγμα. Ή ένα «Dream Phone VIP».

Δεν ξέρω αν το σπίτι της Ε.Μ.Μ.Α. είναι …άδειο (όπως έλεγε η παλιά ομορφιά των Field Mice), οι κήποι της πάντως είναι τρισχαριτωμένοι όπως τραγούδησε παλιότερα η Λένα. Ακόμη παλιότερα η κηπουρική θεωρούνταν μία από τις καλές τέχνες, το γνωρίζατε;

28/11/2013

8

 

1η δημοσίευση: http://www.mic.gr

Post a comment or leave a trackback: Trackback URL.

Σχολιάστε