| 1. | Fate [vs] coincidence [vs] fate/ FORCED/ Physical act of love |
| 2. | Balloon/ Honest mistakes |
| 3. | Part/ Falldown/ Everlasting sadness/ Part (reprise) |
| 4. | Two ex lovers staring at each other, knowing that they’re going in different directions, breeding a false sense of hope |
| 5. | Love interrupted/ BREAK!/ Fin |
Μία από τις κλισέ εκφράσεις των μουσικογραφιάδων που πάντα με εκνεύριζε και με έβγαζε από τα ρούχα μου, ήταν το σχόλιο «καλό για τα ελληνικά δεδομένα». Ένα σχόλιο που αποπνέει ισοπεδωτική μιζέρια και επαρχιώτικα συμπλέγματα. Παρατηρείται βέβαια και το εντελώς αντίστροφο φαινόμενο, το εύκολο λιβάνισμα και η άκριτη αποθέωση (ο λαός το λέει «γλείψιμο».) Κάποια στιγμή πρέπει και οι δικοί μας καλλιτέχνες να κριθούν βάσει διεθνών κριτηρίων και συγκρίσεων (τι διάολο παγκοσμιοποίηση έχουμε!) Όσο είναι δυνατόν αυτό βέβαια, καθώς όσο να ‘ναι, πάντα το «παπούτσι από τον τόπο σου» έχει την δική του άλλη χάρη! Καλό είναι λοιπόν να κρατάμε κάποιο μέτρο: ούτε υπέρμετροι ενθουσιασμοί τύπου «ο επιμένων ελληνικά» (θυμάστε την cult διαφήμιση με τον Παπαναστασίου;;) αλλά ούτε και λιθοβολισμοί. Λοιπόν μετά από αυτό το «σολάρισμα» ας μπούμε και στα ενδότερα του έργου!
Τους S.Ink κάπου θα τους έχει πάρει σίγουρα το μάτι σας. Ελπίζω ότι θα τους έχει «πάρει» και το… χέρι σας έτσι ώστε έχετε αποκτήσει και το CD τους, γιατί πρόκειται για ένα από τα αξιόλογα νέα ελληνικά σχήματα. Ο κύριος Dani Joss είναι μέλος των S.Ink και αποφάσισε να βγάλει προς τα έξω κάποιες μουσικές αναζητήσεις του οι οποίες δεν χωρούσαν στα πλαίσια της συλλογικής δημιουργίας του group. Σχόλιο πρώτο λοιπόν: η solo απόπειρα του Joss διαφέρει σε σημαντικό βαθμό από το έργο της μητρικής μπάντας, πράγμα που δικαιώνει και την ίδια την κυκλοφορία. Ειδάλλως δεν βλέπω λόγο προσωπικής κυκλοφορίας από κάποιο μέλος ενός συγκροτήματος (εκτός εάν -διόλου ασυνήθιστη περίπτωση- υπεισέρχονται προσωπικοί εγωϊσμοί.)
Σχόλιο δεύτερο: ο Joss πρέπει να έχει ακούσει αρκετά Coil στην ζωή του. Κατά τόπους κάνουν την εμφάνιση τους και οι πρώιμοι Tangerine Dream του ‘Stratosphere’, οι μινιμαλιστικοί ήχοι θυμίζουν τις μοναχικές συχνότητες των πρωτοπόρων (La Monte Young κυρίως), ενώ η ίδια η εταιρία στο δελτίο τύπου προσδιορίζει ως αναφορές τους Sigur Ros, τους Pan American και τον Biosphere. Εξηγούμαι, για να μην παρεξηγούμαι: οι επιρροές δεν είναι κάτι εξ ορισμού αρνητικό ή θετικό. Άλλωστε παρθενογένεση δεν υπάρχει στην τέχνη ούτε υπήρξε και ποτέ! Το ζήτημα είναι το πως τις «χωνεύεις», τις αφομοιώνεις και τις μεταπλάθεις βάζοντας ένα κομμάτι ψυχής, και πηγαίνοντας την τέχνη ένα μικρό βήμα παραπέρα… Και στην προκειμένη περίπτωση, υπάρχει δημιουργική ψυχή.
Το «Liquid Photography» χαρακτηρίζεται από μια ζοφερή ατμόσφαιρα με δραματικές εξάρσεις, την στιγμή που βόμβοι και πιανιστικές, σχεδόν παιδικές, μελωδίες διαπλέκονται (να και μια διαπλοκή με θετική έννοια!) σε γοητευτικό σύνολο γεμάτο κρυφούς φωτισμούς. Οι συνθέσεις έχουν μια ελευθεριάζουσα μορφή, καθώς μέσα σε ένα κομμάτι αναγνωρίζεις δύο ή και περισσότερους κεντρικούς ηχητικούς άξονες (το γεγονός αυτό υποδηλώνεται και από τους τίτλους των κομματιών). Μ’ αυτόν τον τρόπο ξεφεύγει κιόλας από την παγίδα της μονοτονίας στην οποία πέφτουν πολλοί τολμηροί εξερευνητές που μπαίνουν στο επικίνδυνο μονοπάτι του πειραματισμού. Γενικά η μουσική αυτή θα μπορούσε να αποτελεί το soundtrack μιας ταινίας αστικού βιομηχανικού παραλογισμού! Μπορείς άλλωστε να περιγράψεις με συμβατικές μουσικές και ήχους μια τόσο παράλογη πραγματικότητα;
Ας μην ξεχωρίσω κομμάτια, είναι έργο που ακούγεται στην ολότητα του (αν και αυτό που άκουσα πιο πολλές φορές ήταν το 5). Μέσα σε 30 λεπτά δίνει με σαφήνεια το στίγμα του. Μ’ αρέσουν γενικά οι δίσκοι με τέτοια διάρκεια! Πρώτα απ’ όλα μου θυμίζουν τις εποχές που ο δίσκος ήταν 46 το πολύ λεπτά! Επίσης αν ο δίσκος δεν ακούγεται, το βάσανο κρατάει λιγότερο! Αλλά ακόμη κι αν μ’ αρέσει, τον προτιμώ σύντομο και μεστό έτσι ώστε να καλλιεργεί την προσδοκία και να αφήνει μια αίσθηση μη κορεσμού και ανικανοποίητου. Μια αίσθηση ζωτική και τόσο σημαντική στην μουσική όσο και στον… έρωτα!
Η δισκογραφική εταιρία Poeta Negra (με ωραίο όνομα κιόλας) χτίζει σιγά σιγά τον δικό της μικρό μύθο παλεύοντας με το κοινότυπο που κυριαρχεί και στην ελληνική ανεξάρτητη σκηνή. Κια μάλιστα η προπάθεια γίνεται όχι από την υδροκέφαλη πρωτεύουσα αλλά από την Θεσσαλονίκη. Ήδη έχει να παρουσιάσει ονόματα όπως οι Decades, ο Peekay Tayloh και κυρίως οι 2 By Bukowski και οι Garden Box. Φέτος προστέθηκε στο «ρόστερ» και ο Dani Joss. O οποίος σίγουρα δεν ανακάλυψε τον τροχό, ξέρει όμως να τον χρησιμοποιεί καλά. Ακούστε το με αυτιά ερμητικά… ανοιχτά!
7
1η δημοσίευση: http://www.mic.gr
Bouquet of dreams 