The musical nightmare of Christmas
Christmas is back in town… Δύσκολο βέβαια να σου διαφύγει, καθώς τα σημεία είναι εμφανή. Χιόνι μπορεί να μην πέφτει (όπως πάει το κλίμα σε λίγα χρόνια οι Αη Βασίληδες θα έρχονται με θαλάσσια scooter!), οι τράπεζες όμως άρχισαν να μοιράζουν εορτοδάνεια, η TV γέμισε διαφημίσεις «απίθανων» παιχνιδιών και ρεπορτάζ για την τιμή της γαλοπούλας, στα ράφια των δισκοπωλείων εμφανίστηκαν οι γνωστές συλλογές ασαφούς προέλευσης αλλά σαφέστατης στόχευσης, τα βράδια η πόλη ανάβει τα φώτα της στους δρόμους…
Προσωπικά αυτή τη δεντροκτόνο γιορτή ποτέ δεν την άντεχα και συνήθως αυτές οι μέρες διανθίζονταν από μια ελαφριά μελαγχολία. Με απωθεί ειδικά αυτή η καταναγκαστική ευδαιμονία και ευτυχία, το «τώρα είμαστε όλοι χαρούμενοι, γινόμαστε καλοί άνθρωποι», δίνουμε και 1 ευρώ στο παιδάκι του φαναριού πιστεύοντας ότι ρεζερβάρουμε «πρώτο τραπέζι πίστα» στον παράδεισο… Αυτή η ευδαιμονία, που όσο επίπλαστη κι αν είναι, δρα όμως σχεδόν «τρομοκρατικά», στους μοναχικούς ανθρώπους και κυρίως στα παιδιά εκείνα που θα βρούν άδεια την κάλτσα τους, χωρίς να μπορούν να καταλάβουν ότι σ’ αυτόν τον κόσμο το shopping για άλλους είναι therapy και για άλλους όνειρο άπιαστο.
Όσον αφορά το θρησκευτικό κομμάτι της γιορτής (το ποιό;;;), δηλώνω αναρμόδιος αλλά παραθέτω επειδή μ’ άρεσε ένα απόσπασμα Μπαζίνα (ναι, αυτός του «Φίλαθλου»!) ο οποίος τα λέει χύμα και …τσεκουράτα:
«Θα τον γνώριζε ο Ιησούς αυτόν τον μπούλη, θα αναγνώριζε τάχα την ημερομηνία 25 Δεκεμβρίου, που καθιερώθηκε να γιορτάζεται αιώνες μετά τον θάνατο του; Θα ένοιωθε υποχρεωμένος και κολακευμένος από όλους αυτούς τους πιστούς που κράζουν «Άγια Νύχτα» και «Χάπη Μπέρδεϊ Του Γιου» και χλαπακώνουν πουτίγκες και γαλοπούλες και μελαμακάρουνα;»
Από όλο αυτό το καταναλωτικό γαϊτανάκι του κέρδους δεν θα μπορούσε να λείψει και η μουσική βιομηχανία (πόσο αταίριαστες είναι όμως αυτές οι δύο λέξεις!) Και κάθε «καλλιτέχνης» που σέβεται τον …λαό του και την τσέπη του αισθάνεται την …ψυχική ανάγκη να συμμετάσχει στο εορταστικό κλίμα. Με κυκλοφορίες «ότι αρπάξουμε», να πουλήσουμε για καμιά 20αριά μέρες (αν και πλέον από τα μέσα Νοέμβρη ήδη εμφανίζονται τα πρώτα χριστουγεννιάτικα «συμπτώματα»!). Και τα αυτάκια μας έχουν ακούσει χριστουγεννιάτικα τραγούδια, παραδοσιακά και μη, σε κάθε είδος, υπο-είδος ή ανθυπο-είδος μουσικής, από την soul, το surf και τo latin μέχρι το hardcore punk και το hip hop!
Τα κομμάτια που διάλεξα εδώ αναφέρονται έμμεσα ή άμεσα στα Χριστούγεννα και δεν είναι «καθαρόαιμα» Χριστουγεννιάτικα! Ας απολογηθώ πρώτα για τις απουσίες…
Ναι, παραδέχομαι ότι το «New Year’s Day» είναι ωραίο κομμάτι αλλά η πορεία των U2 τα τελευταία (σχeδόν 20!) χρόνια είναι τόσο άθλια ώστε η σκιά της να πέφτει βαριά ακόμη και στις καλές τους στιγμές…
Ναι, το «Last Christmas» μου ξυπνάει αναμνήσεις τρυφερές, παίζοντας τον ρόλο του σελιδοδείκτη στο βιβλίο της μνήμης (και το video clip του επίσης, α ρε μεγάλε Γκούτη….), αλλά καμιά φορά η λήθη είναι πιο λυτρωτική (είναι και αυτή η παιδιόθεν αντιπάθεια στους Wham!).
Α ναι, και για το «Do they know it’s Christmas time», ας αφήσω καλύτερα να γράψουν κάποιοι άλλοι που προβλέπω ότι σίγουρα θα το έχουν στην πεντάδα τους… (Γ.Κ. συμφωνείς;) Πάντως τόσα χρόνια μετά από εκείνη την μάζωξη, τα παιδιά στην Αφρική ακόμη πεινάνε (άσχετα αν δεν τα βλέπουμε τόσο συχνά πια στην TV)! Φαίνεται ότι ακόμη και η κοινωνική ευαισθησία αυτού του τύπου υπόκειται σε μόδες αν όχι και σε σκοπιμότητες…
Και φυσικά, αγνοώ όλα αυτά τα κλασικά χριστουγεννιάτικα croonerο-τράγουδα (ξέρετε τώρα, white Christmas, έλκηθρα, ελαφάκια κλπ) τα οποία το μόνο που μου προκαλούν είναι ατελείωτη ανίαααα…………. Ωχ, συγνώμη, αλλά νύσταξα και μόνο στην σκέψη! Συνεχίζουμε λοιπόν… Για πάμε στις επιλογές μας:
1. For Against – December
Εδώ είμαστε!! Νew wave με όλα τα στοιχεία που σκλαβώνουν εμάς τους αμετανόητους (και ανθεκτικούς στα βασανιστήρια!) που μια φορά δώσαμε την καρδιά μας και δεν την ζητάμε πίσω: λυγμική φωνή, κρύα ατμόσφαιρα, κοφτερές κιθάρες, ελεγειακό μπάσο. Και στην πόλη επιτέλους έφτιαξε ο καρός, άρχισε να βρέχει…
2. Kate Bush – December will be magic again
Δεν ξέρω αν ο Δεκέμβρης θα ξαναγίνει μαγικός, αλλά αυτή η παιδούλα (ποτέ δεν μπόρεσα να δω την Kate Bush σαν μεγάλη και ώριμη κυρία) έχει σίγουρα κάτι το μαγικό, το αέρινο, σαν το φάντασμα της Kathy στα Ανεμοδαρμένα Ύψη…
3. Nada Surf – 80 windows
Ποτέ δεν ήταν κάτι παραπάνω από ένα τυπικό, αφόρητα τυπικό indie γκρουπάκι, αλλά θα ‘θελα να ακούω αυτό το hit-άκι τους μόνος μπροστά σ’ ένα ποτήρι βαρύ αλκοόλ σ΄ένα πολύβουο bar (πολλές ταινίες βλέπεις!!) παραμονή Χριστουγέννων, την ώρα που γύρω όλοι θα γιορτάζουν…
4. Ryiuchi Sakamoto – Merry Christmas Mr Lawrence
Παρόλο που θεωρώ τον Sakamoto ελαφρώς υπερτιμημένο, στο soundtrach της ταινίας του Osima (που οι περισσότεροι την γνωρίζουν λόγω Bowie) κάνει μια άψογη δουλειά συνδυάζοντας τα ηλεκτρονικά με τον εξωτισμό της καταγωγής του (άσχετο-σχετικό: δεν είναι απίστευτα γελοίο το θέαμα Γιαπωνέζων Αγιο-Βασίληδων;;). Υπέροχο είναι και το βασισμένο στην ίδια μουσική τραγούδι που απογειώνει ο David Sylvian! («Forbidden colours»)
5. Chipmunks – The Chipmunks song
Χεχε, και η «ροκ» επιλογή της πεντάδας! Μήπως έπρεπε να διαλέξω «τα Χριστούγεννα των Στρουμφ»;;;
6. (πεντάδα ζήτησε το αφεντικό αλλά υπάρχει και ο έκτος παίκτης!!):
Tom Waits- Christmas card from a hooker in Minneapolis
Μόνο και μόνο για την αντισυμβατικότητα του Waits αλλά και του κομματιού!
Αυτά! Δεν είναι και άσχημη μουσική υπόκρουση… Βάζουμε και στο dvd το «Life of Brian»… Και ας μην ψάξουμε λόγους ή να περιμένουμε κάποιες συγκεκριμένες μέρες για μια αγκαλιά… Άντε καλές γιορτές και καλά ξεμπερδέματα!
1η δημοσίευση: http://www.mic.gr
Bouquet of dreams 