| 1. | Sing-a-poor |
| 2. | Touzla |
| 3. | Berlin |
| 4. | Istanbul |
| 5. | Paris |
| 6. | Porn girl |
| 7. | Rainbow |
| 8. | Simple Simon |
| 9. | Windy cities |
| 10. | The key and the toy |
| 11. | Vancouver |
| 12. | Rome |
| 13. | Urban Shepherd |
Όλοι εμείς που ασχολούμαστε άμεσα ή έμμεσα, δημιουργικά ή «παρασιτικά» (όπως θέλουν οι …κακές γλώσσες για τους κριτικούς!) με τη μουσική σκηνή της χώρας μας, έχουμε στα αμπάρια μας στοίβες από demos. Demos σε σκονισμένα cds ή κασέτες (οι παλιότεροι!). Πολύ πράγμα για πέταμα αλλά και πολλές εξαιρετικές μουσικές, πραγματικά χαμένα διαμάντια, που όμως έχουν χαθεί, ίσως και για πάντα, είναι στη μνήμη ελάχιστων, οι δε κασέτες πολύ αμφιβάλλω πλέον αν μπορούν να παιχτούν καν (ή αν έχει κανείς τη διάθεση να το διαπιστώσει!). Χνάρι στην ιστορία όμως άφησαν μόνο οι μπάντες και οι μουσικοί που κατάφεραν κάποια στιγμή να αποτυπώσουν τη δουλειά τους σε μια «κανονική» κυκλοφορία. Δεν είναι η ώρα να εξετάσουμε τα αίτια, αλλά αυτό που πρέπει να σημειώσουμε είναι ότι τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει ιδιαίτερα. Και μπορεί το myspace να επέφερε μια μικρή επανάσταση καθιστώντας …εξευτελιστικά εύκολη την πρόσβαση σε φρεσκοφτιαγμένη μουσική (δεν περιμένεις πια τον …ταχυδρόμο, αρκεί ένα κλικ σε έναν ιντερνετικό σύνδεσμο!), αλλά στον τομέα της διάδοσης, της διανομής και (γιατί όχι;) της επιβολής της μουσικής σε μαζικότερα ακροατήρια (αυτά γράφουν άλλωστε την ιστορία!), οι εταιρείες, πολυεθνικές τε και ανεξάρτητες, βαστούν ακόμη γερά τα σκήπτρα και θα τα βαστούν για καιρό ακόμη!
Οι εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενη κολεκτίβα των Boomstate υπάρχει δημιουργικά εδώ και δέκα σχεδόν χρόνια! Δεν ήταν (κατά το κλισέ!) καλοκρυμμένο μυστικό. Υπήρξαν πολύ δραστήριοι, με πολλές συναυλίες στο ενεργητικό τους και άκουσαν καλά λόγια από πολλούς. Άργησε αλλά ήρθε επιτέλους η ώρα να αποτυπώσουν και να συμπυκνώσουν αυτήν τη μακρά πορεία και σε μια επίσημη κυκλοφορία (δεν έχουν όμως τους σωστούς φίλους στα σωστά free press για να γίνει και ντόρος γύρω από το όνομά τους!). Και να προσπαθήσουν να αφήσουν το δικό τους χνάρι στη μικρή μουσική ιστορία του τόπου αυτού. Το πόσο βαθύ θα είναι, θα δείξει το μέλλον…
Το δελτίο τύπου, με τις συνήθεις υπερβολές, τους χαρακτηρίζει ως avant-garde πειραματιστές. Διαφωνώ… Οι Boomstate δεν είναι μια μπάντα μπροστά (avant) από την εποχή της! Θα έλεγα αντιθέτως ότι είναι από τις μπάντες που είναι …εκτός εποχής! Από τις μπάντες που φτιάχνουν μουσικές άχρονες, χωρίς σταμπαρισμένη τη χρονολογία, σαν αόρατο υδατογράφημα πάνω από εποχιακές μόδες και τάσεις. Μια ανάλογη «άχρονη» μπάντα που μπορώ να σκεφτώ είναι οι Residents. Έτσι αυτός ο δίσκος δεν είναι δίσκος της μηδενικής δεκαετίας, δεν είναι όμως ούτε 90s, ούτε 80s, ούτε 70s (δε συνεχίζω!). Είναι μια σύνθεση μιας πανσπερμίας επιρροών (να είναι αυτός ο συμβολισμός της ύπαρξης της κιβωτού του Νώε στο εξαιρετικής αισθητικής εξώφυλλο;), τις οποίες η μπάντα καταφέρνει να ενσωματώσει και να μετουσιώσει σε μια δική της γλώσσα. Η δε διάθεση για αυτοσχεδιασμό και πειραματισμό χαλιναγωγείται από την ύπαρξη μελωδιών, της πεμπτουσίας δηλαδή της μουσικής! (ας το επαναλάβω, ο πειραματισμός έχει γίνει το καταφύγιο των δήθεν και των ατάλαντων! Δεν αρκεί να είσαι «avant-garde», χρειάζονται ικανότητα, συναίσθημα και αυτό το καταραμένο το ταλέντο!).
Στο «Waiting out there» λοιπόν, θα βρούμε μελωδίες. Μελωδίες που πάνω τους χτίζονται νυχτερινές μελαγχολικές ατμόσφαιρες (αυτό το ακορντεόν, τι θλίψη αλήθεια κουβαλά!), ρετρό αισθητικής και κοσμοπολίτικης ευρωπαϊκής διάθεσης και πολλά παιχνίδια με τη σιωπή («όργανο» που ξέρουν να παίζουν σωστά μόνο οι καλοί και ευφυείς μουσικοί!). Οι ερμηνείες κυμαίνονται από θεατρικότροπες ή και γκροτέσκες (όπως στο μάλλον ατυχές «Istanbul») έως ζεστές και κατανυκτικές (όπως στο πανέμορφο «Urban Shepherd»). Κορυφαία στιγμή του δίσκου το «Touzla», ένα βαλσάκι ακαταμάχητης γοητείας, με το ακορντεόν να δίνει ένα άρωμα δρόμου στη σύνθεση και το φάντασμα του Pascal Comelade εμφατικά παρόν (το κομμάτι είναι …ξαδελφάκι του «Le soir du grand soir» από το «L’ argot du bruit»).
Τους Boomstate τους είχα πρωτοδεί ζωντανά ένα βράδυ πριν 3 και κάτι χρόνια μαζί με τους αγαπημένους μου Tuxedomoon… Αυτές τις μέρες ακούω παράλληλα και το τελευταίο δημιούργημα της παρέας του Blaine. Πολύ θα ήθελα το «Waiting out there» να ήταν ο νέος τους δίσκος…
8
1η δημοσίευση: http://www.mic.gr
Bouquet of dreams 