«Το punk ήταν για μένα πάντα μια λαϊκή, ακόμη και συντηρητική μουσική! Από στενά μουσική άποψη άλλωστε το punk ήταν τα 50s ξαναζεσταμένα. Το στοιχείο που διέκρινε (να που μπήκε ο αόριστος χρόνος πλέον!) τους Cramps από τον συρφετό της συμφοράς δεν ήταν τόσο η έξτρα δόση rockabilly (ή voodobilly όπως ευφυώς ονομάστηκε το ιδίωμα τους) που πρόσθεσαν στη συνταγή. Ήταν η όλη τους αισθητική (αντι-αισθητική αν θέλετε!), αυτή που θα βαφτιστεί trash, πολύ πριν όμως γίνει μόδα για σύγχρονους γιαπο-μικροαστούς που έχουν ανάγκη από λίγη ελεγχόμενη δόση παρακμής στην ασφαλή ζωή τους (μη δω πουθενά τον χαρακτηρισμό cult – …τραβάω πιστόλι!). Ήταν και ο τρόπος που βούτηξαν στη θεμελιώδη υποκουλτούρα της Αμερικής, στις βήτα ταινίες με τα ζόμπι, τα μυγόμορφα τέρατα, τους λυκάνθρωπους και τα εύκολα φτηνά κορίτσια, στο άγουρο και ωμό rock n’ roll… Η διεστραμμένη ματιά τους που ακροβατούσε στα όρια της αρρώστιας (κάτι σαν λιγότερο ελιτίστικοι Residents)… Μουσικά δεν ήταν σπουδαίοι. Με το ζόρι μπορώ να αποστάξω τα καλύτερά τους τραγούδια:
1. Drug train
2. Sunglasses after dark
3. Human fly
4. I’m cramped
5. TV set
Οι κιθάρες τους ήταν πυρακτωμένες και …καυλοπυρέσσουσες μεν, άτεχνες δε, ακόμη και εκνευριστικές σε παρατεταμένη έκθεση (μα χωρίς μπάσο γίνεται;). Ίσως, πιθανότατα, σίγουρα, στη σκηνή να άξιζαν περισσότερο (και με μια …ουσια-στική βοήθεια ακόμη πιο πολύ!). Δεν τους προλαβαίνω πλέον… Ο αόριστος χρόνος άπλωσε οριστικά τη σκιά του. Εκτός εάν η Poison Ivy αποδειχθεί …εύθυμη χήρα!».
Έκλεισε το κείμενο βάζοντας την τελεία ικανοποιημένος. Η αποτίμηση του φαινόμενου Cramps έμοιαζε πλήρης και ισορροπημένη. Πάτησε το send και έσβησε το φως…
Και μετά… Ήταν λέει πάλι 18, σε πάρτυ μαθητικό, με μουσική βρώμικη και αλκοόλ υψηλών οκτανίων να ρέει… Και το κορίτσι που τον είχε πλανέψει, το κορίτσι που είχε αποφασιστικά βρεθεί επάνω του, ήταν ζόρικο. Και… Και… Άσχημο, απωθητικό, με στραβοχυμένο κραγιόν και φτηνιάρικα ρούχα πλαστικά. Αλλά για έναν ακατανόητο λόγο τον άναβε όλο και πιο πολύ. Το «σε θέλω» της δεν είχε καμία σχέση με αγάπες για πάντα και άλλες τέτοιες αηδίες, αλλά ήταν ένα «σε θέλω» γεμάτο υγρά, σώμα, παρόν και καθόλου μέλλον… Ήταν παράξενο το όνειρο εκείνης της νύχτας… Ξύπνησε σε υγρά σεντόνια κάθιδρος…
1η δημοσίευση: http://www.mic.gr
Bouquet of dreams 