| 1. | Houses |
| 2. | Roll on babe |
| 3. | Sleep a million years |
| 4. | Hook & ladder |
| 5. | Road to Ronderlin |
| 6. | Lon Chaney |
| 7. | Hurry on sundown |
| 8. | The swimming song |
| 9. | Blue driver |
| 10. | Standin |
| 11. | I must be in a good place now |
«Ω τι κόσμος μπαμπά»! Δηλητήρια στις τροφές, πλαστικό κρέας, οι ντομάτες δεν έχουν πια άρωμα, διοξίνες, σεισμοί, λιμοί, και καταποντισμοί, το νερό όχι μόνο είναι μολυσμένο αλλά τελειώνει κιόλας, ο πλανήτης υπερθερμαίνεται, ο εφιάλτης της πείνας ξυπνά, το πετρέλαιο γλυκοκοιτάζει τα 200 δολάρια, οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, οι αξίες χάνονται, οι απειλές είναι ασύμμετρες, η νεολαία εξαχρειωμένη, οι καλλιτέχνες ξεπουλημένοι, η μοναξιά τεχνολογική, οι πόλεις απρόσωπες και οι άνθρωποι αλλοτριωμένοι («ποτέ οι στέγες των ανθρώπων δεν ήταν πιο κοντά, μπλα μπλα), η παγκοσμιοποίηση σαν οδοστρωτήρας ισοπεδώνει τα πάντα, στις τηλεοράσεις γουρλωμένα μάτια δημοσιογραφικού τρόμου και ο …Λιακόπουλος απειλεί «ο καιρός γαρ εγγύς»… Και μη χειρότερα, και …δόξα σοι ο Θεός, που έλεγε και η (συχωρεμένη) η γιαγιά μου…
Πού εκείνα τα παλιά τα καλά χρόνια! Τότε που οι άνθρωποι έδεναν τα …σκυλιά με τα λουκάνικα, έτρωγαν μόνο αγνά φυσικά προϊόντα και κρέας χωρίς διοξίνες (όταν το έβρισκαν), ο όρος «πετρελαϊκή κρίση» ήταν άγνωστος, οι νέοι είχαν αξίες και δεν έκαναν …προγαμιαίο σεξ, οι σχέσεις και το …κουτσομπολιό είχαν ποιότητα και ουσία… Τότε που…
Δεν είναι δύσκολο να σκαλίσουμε το ψυχολογικό υπέδαφος του φαινομένου που διαγράφεται μέσα από την παραπάνω γκροτέσκα σύγκριση. Ανίκητη δεν είναι μόνο η βλακεία… Είναι και η νοσταλγία! Και ειδικά για ένα παρελθόν αβίωτο, ένα παρελθόν που δεν έχει αναμετρηθεί με την απομυθοποιητική πραγματικότητα, ένα παρελθόν που παρέχει έτσι ασφάλεια. Το μέλλον είναι εξ ορισμού τρομακτικό! Γιατί εμπεριέχει και το δικό μας τέλος…
Αναπόφευκτα λοιπόν η νοσταλγία έχει μεταβληθεί, μαζί με τα φτηνά εργατικά χέρια, στο μαγικό εκείνο συστατικό που δίνει υπεραξία σε κάθε εμπορικό προϊόν! Ακόμη και …ντολμαδάκια κονσέρβας αν θέλεις να πουλήσεις στου Ψυρρή, οφείλεις να τα βαφτίσεις «της γιαγιάς»… Και φυσικά η μουσική, που στις μέρες μας είναι πια ένα …άψυχο βιομηχανικό προϊόν (όχι όπως ….παλιά!!) δεν θα μπορούσε να μείνει απρόσβλητη από την τάση αυτή…
Δισκοκριτική ξεκίνησα όμως να γράφω, σε ψυχαναλυτική (αμπελο)φιλοσοφία κατέληξα… Ίσως είναι γιατί δεν έχω πολλά να πω γι’ αυτόν τον δίσκο του Vetiver. Ήδη από το …βινυλιολάγνο εξώφυλλό του με την παλιομοδίτικη ψυχεδελική γραμματοσειρά οι προθέσεις του κραυγάζουν…
Όμως ας μην βιαστούμε να βγάλουμε καταδικαστικό φετφά και ας μην εντάξουμε το «Thing of the past» στο σωρό των προς ανακύκλωση δίσκων με διασκευές…
Ας μην λησμονούμε κατ’ αρχάς ότι η folk ως είδος ήταν και παραμένει μια διαρκής επιστροφή στις ρίζες και μια επίμονη διακονία της παράδοσης, με την αρχή …»ο διασκευάσας-του διασκευάσαντος» να εφαρμόζεται ήδη από τα ανθηρά χρόνια της δεκαετίας του ’60…
Επίσης ο Vetiver το έχει ψάξει το ζήτημα. Οι διασκευές του δεν είναι εξαντλημένες και πολυφορεμένες, δεν κλείνουν το μάτι στην καταναλωτική μάζα… Αντιθέτως, έψαξε καλά στο σεντούκι και ξέθαψε ονόματα που έχουν ηττηθεί από την ιστορία και διαγραφεί από τη συλλογική μνήμη… Κι αν η Vashti Bunyan νεκραναστήθηκε ανέλπιδα μετά από σχεδόν 30 χρόνια λήθης, τι ελπίδες να έχει άραγε η πανάγνωστη Dia Joyce, της οποίας το τρυφερό «Sleep a million years» ξαναζεί μέσα από το ντουέτο του Andy Cubic με την προαναφερθείσα Vashti;
Τα πιο γνωστά ονόματα που θα απαντήσουμε στον δίσκο είναι ο Townes van Zandt, οι Hawkwind και ο μπαμπάς Rufus (ο Loudon δηλαδή). Τις καλές του όμως στιγμές θα τις αναζητήσουμε στο «Houses» (της Elyse Weinberg) το οποίο χρωματίζεται από μια αλά-Harrison κιθάρα και το παρεΐστικης sing-along διάθεσης «Hook & ladder» (του Norman Greenbaum, τον οποίο ίσως θυμάστε από το χιτάκι «Spirit in the sky», διασκευή στα 80s από τους Doctor & the Medics).
Σε γενικές γραμμές το «Thing of the past» είναι ένας δίσκος πράος, νωχελικός, γλυκός, …βουκολικός, με μια θλιμμένη ομορφιά που κάλλιστα στην ούγια θα μπορούσε να γράφει «παραγωγής 1969″… Και φυσικά ένας δίσκος ασφαλής… Όχι μόνο επειδή ανατρέχει στο παρελθόν… Αλλά κι επειδή είναι μια ασφαλής επιλογή η οποία αναβάλει την αναμέτρηση με το προηγούμενο συγκλονιστικό «To find me gone» (κοντός ψαλμός πάντως!)…
Και ΝΑΙ, μόλις κατάφερα να ολοκληρώσω το κείμενο χωρίς να αναφέρω το όνομα Devendra!
7
1η δημοσίευση: http://www.mic.gr
Bouquet of dreams 