| 1. | Dead Cat |
| 2. | Bank |
| 3. | Swamp |
| 4. | Avant Poop |
| 5. | Duckpond |
| 6. | Motivator |
| 7. | Umbrella |
Σας λέει κάτι το όνομα «Midwest Product»; Αν σας λέει, σας βγάζω το καπέλο! Αν πάλι δεν σας λέει, δεν σας παρεξηγώ κιόλας! Άλλωστε εάν κάποιος μου έκανε την ίδια ερώτηση προ μηνός, θα έμενε …καλυμμένος! «Γηράσκω αεί διδασκόμενος» όμως και έτσι μαθαίνουμε ότι οι Midwest Product είναι ένα τρίο εκ Michigan ορμώμενο, στο οποίο κουμάντο κάνει ο εξής ένας, ο Ben Mullins (στο δωμάτιο του οποίου αλλά και στον διάδρομο(!) έξω από αυτό ηχογραφήθηκαν τα κομμάτια, στην προσπάθεια να δοθεί μια lo-fi αισθητική). Ο ήχος τους όμως δεν έχει καμία σχέση με κάτι τυπικά αμερικάνικο. Θα έλεγα μάλιστα ότι μάλλον …«ευρωπαΐζει». Πριν από ενάμισυ χρόνο είχαν κάνει το ντεμπούτο τους με το album «Specifics», στο οποίο τα 5 λεπτά ήταν το κάτω όριο των ηλεκτρονικών αναζητήσεων τους. Συνήθεια που μάλλον την έκοψαν, όπως φαίνεται από τούτον εδώ τον δίσκο (μάλλον για EP το κόβω βέβαια, με 30 λεπτά συνολική διάρκεια).
Είναι καλοί φοιτητές στο Πανεπιστήμιο της Μουσικής, όχι όμως και άριστοι. Έχουν περάσει κάποια μαθήματα (Synthpop I, Indie Pop I, Post Rock I), έχουν κοπεί σε κάποια άλλα, ενώ στην Synthpop II πιάστηκαν με …σκονάκι! Γιατί, τo «Bank» μοιάζει σαν να ξεπήδησε μέσα από το «Computer World» των Kraftwerk, τόσο από άποψη μουσικής όσο και από θεματολογίας. Ειδικά αν το συγκρίνουμε με το «Pocket Calculator», η ομοιότητα προσεγγίζει επικίνδυνα τα όρια της αντιγραφής! Πρόκειται για την εξομολόγηση ενός απλού τραπεζικού υπαλλήλου, με απλοϊκά φωνητικά δοσμένη, πάνω σε μια εξίσου απλοϊκή «αναλογίζουσα» ηλεκτρονική μελωδία, στο στυλ που το 1982 ήταν πρωτοποριακό, αλλά το 2004 χιλιοπαιγμένο και εξαντλημένο.
Η «Ψόφια γάτα» τους μας εισάγει όμορφα στον δίσκο, παρά τα μάλλον αχρείαστα και άστοχα φωνητικά, ενώ το οργανικό ξέσπασμα στο τέλος του κομματιού είναι από τις πιο όμορφες στιγμές του έργου. Στο «Swamp» γύρω από μια σπειροειδή λούπα τυλίγεται σαν κισσός ένα ζεστό μπάσο, σε μια σοφή ισορροπία ηλεκτρονικών και «φυσικών» μέσων. Όταν δε την υπόθεση παίρνουν στα χέρια τους το μπάσο και η κιθάρα όπως στο «Motivator», το αποτέλεσμα είναι ένας ήχος διαυγής και κρυστάλλινος σαν την ατμόσφαιρα μια χιονισμένη μέρα! Εκεί όμως που προσπαθούν να πειραματιστούν λίγο περισσότερο με την μουσική «μαγειρική» τους («Avant Poop»), τα αποτελέσματα δεν είναι τόσο εύγευστα και πετυχημένα, και κάπου η «σούπα» …κόβει! Η μινιατούρα δε «Umbrella» κλείνει τον δίσκο σεμνά όμορφα και απλά.
Γενικά πάντως μου έμεινε μια αφηρημένη αίσθηση, ότι κάπου, κάπως, κάποτε τα έχω ξανακούσει αυτά (και καλύτερα παιγμένα), ένα είδος deja-vu (deja-ecoute για να ακριβολογούμε!). Στα υπέρ τους κατοχυρώνεται το γεγονός ότι δεν με παρέπεμψαν κάπου συγκεκριμένα (με την άνωθεν εξαίρεση!). Καταφέρνουν και δημιουργούν ένα ζεστό ηχητικό αποτέλεσμα το οποίο έρχεται σε αντίθεση με το χιονισμένο σκιτσάκι του εξώφυλλου. Η δε κατάταξη τους στο electroclash (όπως διαπίστωσα ότι έγινε από συναδελφικές σελίδες) πιστεύω ότι είναι άδικη, αβασάνιστη και επιφανειακή. Η μουσική τους μάλλον ανταποκρίνεται περισσότερο στον όρο που πρότειναν οι Sigmatropic, rocktronica δηλαδή.
Κομψή δουλειά γενικά, προσεγμένη, με πολύ πρωτότυπη συσκευασία, με μια συρταρωτή θήκη για το CD. EP δε με 7 κομμάτια αξιόλογα δεν είναι κάτι πολύ συνηθισμένο. Το οποίο μάλιστα και αναζήτησα 1-2 φορές τούτες τις μέρες να ξανακούσω. Και δεν είναι λίγο αυτό, τον καιρό της υπερπροσφοράς και της αφθονίας…
7
1η δημοσίευση: http://www.mic.gr
Bouquet of dreams 