VCMG – Ssss (Mute)

1.	Lowly
2.	Zaat
3.	Spock
4.	Windup Robot
5.	Bendy Bass
6.	Single Blip
7.	Skip This Track
8.	Aftermaths
9.	Recycle
10.	Flux

Να κι ένας δίσκος-έκπληξη. Ποιος αλήθεια να το φανταζόταν… Όσο κι αν η ζωή μας έχει εκπαιδεύσει σε απροσδόκητες έως και …ανίερες συναντήσεις. Διαβάζω τα δελτία τύπου: «ο Vince Clarke και ο Martin Gore ενώνουν τις δυνάμεις τους». 30+ χρόνια μετά την τελευταία φορά που τα ονόματά τους τυπώθηκαν πλάι-πλάι σε δίσκο. Από εκείνο το παρθενικό Depeche Mode «Speak & Spell» το μακρινό 1981. Στη συνέχεια, για «καλλιτεχνικούς λόγους» και όπως λέγεται όχι με τις καλύτερες των συνθηκών ο Clarke πήρε τα σύνθια του επ’ ώμου και αναχώρησε για άλλες πολιτείες, μετά το χωρισμό ο Gore χρειάστηκε κανά δυο δίσκους έως ότου βρει την περπατησιά του και εντάξει, ας μην πλατιάζουμε, τα υπόλοιπα είναι ιστορία, φθηνή electropop για την ελίτ ή ελιτίστικη electropop για τις μάζες, όπως κι αν το θέλετε και το δείτε, οι δύο πορείες πάντως ουδέποτε διασταυρώθηκαν. Μέχρι σήμερα…

Δεν ξέρω αν άρχισαν και τις μεταξύ τους φιλοφρονήσεις (θυμάστε τα «Ανδρέα μου», «Κώστα μου» μεταξύ Παπανδρέου και Μητσοτάκη εκεί πίσω στο ….καθαρό οικουμενικό ’90, λίγο μετά το «βρώμικο» ’89;), είναι πιστεύω όμως εμφανές ότι οι δυο τους δεν διαθέτουν καμία κουλτούρα συνεργασίας (νομίζω πρέπει να την κόψω την πολύ προεκλογική TV). Στα συγκροτήματα τους αμφότεροι υπήρξαν οπαδοί της φιλοσοφίας του Λουδοβίκου του δέκατου τέταρτου («Το …Συγκρότημα είμαι εγώ»), για παράδειγμα ο καημένος Gahan χρειάστηκε να πατήσει πόδι για να τον αφήσει ο Gore να βάλει τραγούδι σε δίσκο των DM μετά από 25 χρόνια (με λίαν αμφίβολα αποτελέσματα πάντως), η δε Alison Moyet δεν άντεξε για παραπάνω από χρόνο στους Yazoo. Ούτε καν το «Speak & Spell» δεν μπορεί να καταγραφεί ως συνεργασία, ο δίσκος υπήρξε όραμα και εκτέλεση σχεδόν αποκλειστικής σφραγίδας του Vince Clarke.

Το ότι από «ενώσεις δυνάμεων» δεν παράγεται σώνει και καλά προσθετική αξία το ξέρουμε και από τα μαθηματικά (η …αφαίρεση είναι ουσιαστικά μία πρόσθεση), το γνωρίζουμε όμως και από την μουσική ιστορία, μπορούμε να διαλέξουμε ένα σωρό παραδείγματα από αποτυχημένα supergroups όπως είθισται να αποκαλούνται οι συναντήσεις ονομάτων …βαριών σαν ιστορία.

Το σίγουρο είναι ότι VCMG δεν θα αποτελέσουν το φωτεινό αντι-παράδειγμα του κανόνα. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που η συνεργασία τους περιορίστηκε σε απλή ανταλλαγή αρχείων, με τον καθένα να δουλεύει μονήρης και απομονωμένος στο δικό του στούντιο. Η «λαμπρή» ιδέα πίσω από το όνομα του σχήματος (τα αρχικά τους) είναι ήδη μία αρνητική ένδειξη. Το δε αποτέλεσμα ταιριαστό με τη μέθοδο παραγωγής: στείρο, απομονωμένο, κυνικά κλινικό, άδειο από ιδέες, αφυδατωμένο από κάθε ίχνος ψυχής.

Υποτίθεται το τέκνο είναι η κινητήριος δύναμη, και ειδικότερα η κάποτε μοδάτη του εκδοχή, το minimal (ας μην ξεχνάμε βέβαια ότι πίσω από τον βαρύγδουπο όρο «μινιμαλισμός» κρύφτηκαν και πελώρια ελλείμματα έμπνευσης και κακογουστιάς). Το «Ssss» το μόνο που έχει να παρουσιάσει είναι μια παράθεση από ανθυπο-beat της σειράς και της συμφοράς, που ίσως μόνο χαπακωμένος σε κάποια φαμπρίκ του Βερολίνου θα τα ανεχόσουν μαζί με νηπιακής (μηχανικής καλύτερα) σύλληψης τέκνο γραμμές, δικαιολογώντας (ίσως και θεμελιώνοντας) τον μουσικό όρο intelligent techno ορίζοντας τον …αντίθετο του και οπλίζοντας με επιχειρήματα όσους πιστεύουν ότι η ηλεκτρονική μουσική έχει σωρεύσει τα περισσότερα μουσικά σκουπίδια σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο είδος.

Ασφαλώς έχουν υπάρξει και χειρότεροι δίσκοι στην μουσική παραγωγή (πάντοτε υπάρχουν!), αλλά οι απαιτήσεις και ο πρότερος βίος είναι που καθορίζουν το μέτρο της κρίσης. Και μπορώ βέβαια, επιστρατεύοντας όσα αποθέματα καλής διάθεσης έχω, να ξεχωρίσω το «Single blip» που θα μπορούσε να βρει μια θέση για γέμισμα σε έναν δίσκο του Μιχάλη Δέλτα, αλλά από κει και πέρα αδυνατώ να βρω κάποια υπερασπιστική γραμμή για αυτό το …βαρετούργημα. Ίσως οι οπαδοί των δημιουργών να τα καταφέρουν καλύτερα σε αυτό… Η ιστορία άλλωστε έχει δείξει ότι η προσωπολατρεία έχει οδηγήσει σε πολύ-πολύ χειρότερες συνέπειες…

2

 1^η δημοσίευση: http://www.mic.gr