Kiss the Anus of a Black Cat – An interlude to the outermost (((K-RAA-K)3))

	1. Prelude («The world is in fear again and it has all been manufactured») 2. The firesky 3. A Scatterbrain sings of Christians and the Ghoul bares teeth 4. The cranes are scared of sunwords 5. Salt 6. You will reap a whirlwind 7. Beyond the Tanarian hills 8. Cornflowers for our brothers 9. All movements are targets in the minds of tigers
Από την εποχή που ο όρος neofolk αφορούσε αποκλειστικά και μόνο περιθωριακά και προκλητικά σχήματα όπως οι Death in June και οι Current 93 έχει κυλήσει πολύ νερό στο ποτάμι του χρόνου. Στη σημερινή, λίγο συγχυσμένη εποχή, όπου το παρωχημένο και το παλιό εμφανίζεται ή «πλασάρεται» ως φρέσκο και μοντέρνο, κάτω από τη στέγη της neo-folk έχουν στριμωχτεί «κουτσοί-στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα» ονόματα που πιάνουν από τις …CocoRosie και τον Antony μέχρι την Alison Krauss και τους Animal Collective! H δε folk που στη δεκαετία του ’60 λεγόταν acid folk και μαζευόταν σε συλλογές του τύπου «Gather in the mushrooms», σήμερα έχει ανα-βαπτιστεί σε psych-folk, freak-folk ενώ κάπου αλίευσα και το κορυφαίο …doom folk! Βλέπετε η εμπορική πρακτική επιβάλει και νέα ετικέτα στο παλιό προϊόν… Σε αυτό λοιπόν το ρεύμα της «σύγχρονης folk έχει ανέβει με τη μουσική του σχεδία ο Stef Heeren (ή Irritant κατά το ψευδώνυμο), ο οποίος δηλώνει (και θα τον πιστέψουμε!) Βέλγος, μουσικός, νέος και …κατασκευαστής οργάνων. Το σίγουρο πάντως είναι ότι ο τύπος ξέρει να πλασάρει πολύ καλά τον εαυτό στην άγρια ανταγωνιστική αγορά. Τόσο το αμφιλεγόμενης αισθητικής αλλά ευμνημόνευτο όνομα που διάλεξε («Φίλα τον πρωκτό μιας μαύρης γάτας»), όσο και το εξαιρετικό αφοπλιστικά απλό εξώφυλλο με το γατάκι, σίγουρα θα αναγκάσει να κοντοσταθούν ακόμη και τα πιο βιαστικά δάχτυλα στους πάγκους ενός δισκοπωλείου. Μια κύρια διαφορά της μουσικής του «An interlude to the outermost» από τη στερεότυπη και ολίγον τι φαντασιακή εικόνα της folk δημιουργικής διαδικασίας ως ζωντανά παιγμένης υπό την επήρεια καλών μανιταριών και μέσα σε ένα σύννεφο …μπάφου, είναι ότι αντιθέτως είναι μελετημένη, επεξεργασμένη και επιμελημένη με την τελευταία λέξη της μουσικής τεχνολογίας σε έναν υπολογιστή και με τελειομανή έμφαση στη λεπτομέρεια. Ο Heeren καλούσε διάφορους επισκέπτες μουσικούς, οι οποίοι έπαιζαν μόνοι τους το μέρος που τους αντιστοιχούσε και στη συνέχεια ο ίδιος ενορχήστρωσε το τεχνικά άρτιο τελικό αποτέλεσμα που ακούμε. Μην περιμένετε λοιπόν στο δίσκο αυτό τις συνήθεις …ντεβέντριες ηχητικές (και συνήθως κακόηχες) ατέλειες! Ο Heeren στο παρελθόν υπήρξε επίσης μέλος punk μπάντας (που για να μην τη μνημονεύει ούτε ο ίδιος στην ιστοσελίδα του, δεν θα πρέπει να τη θυμάται με πολύ υπερηφάνεια!). Γιατί το αναφέρω αυτό; Γιατί, κατά το σοφό λαϊκό, «πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι», η θητεία του σε μπάντα η οποία έχει μάθει να παίζει στην πρίζα και στην τσίτα, είναι εμφανής. Είναι εμφανής στο νευρώδη τρόπο και στην ένταση με την οποία χειρίζεται τις χορδές της κιθάρας, που κάποιες στιγμές μοιάζει να συγκρατεί για να μην ξεσπάσει. Μερικά δε κομμάτια του δίσκου θα ήταν κάλλιστα unplugged εκδοχές ή μπαλάντες που θα μπορούσες να βρεις σε album σχημάτων του …grunge! Από την άλλη, η αναφορά που έκανα στον πρόλογο στους Current 93 δεν ήταν τυχαία. Οι ομοιότητες των Κiss the Anus of a Black Cat με το σχήμα του Tibet πάνε πολύ πιο πέρα από την προφανή εμμονή αμφότερων με τις …γάτες (για θυμηθείτε το εξώφυλλο του «Thunder perfect mind»). Το «A scatterbrain sings of Christians and the Ghoul bares teeth» για παράδειγμα, θα έλαμπε δια της παρουσίας του σε οποιοδήποτε πρόσφατο δημιούργημα των C93 (κι ας προσπαθεί ο Heeren να δώσει στη φωνή του κάπως επιτηδευμένα μια «προφητική» δυσοίωνη χροιά). Η στιγμή πάντως με την οποία «κόλλησα» περισσότερο, ήταν τα τρία τελευταία λεπτά του 9λεπτου «2 τραγούδια στη συσκευασία του ενός» «You will reap a whirlwind», όπου η κιθάρα πιάνει ένα θέμα και το οδηγεί στα άκρα, με επιμονή και εμμονοληπτικό …σαδισμό! Κατά τα λοιπά, η μουσική πιστεύω θα εκτιμηθεί από όσους έχουν λατρέψει τους Espers και τους Angels of Light, όσους πίνουν νερό στο όνομα του David Eugene Edwards, όσους αγοράζουν δίσκους της Constellation …αδιαφορώντας για το όνομα που έχει πάνω ο δίσκος, ακόμη και από νοσταλγούς του progressive (κάπου υπάρχουν και απόηχοι των Amon Duul II)! Αχίλλειος πτέρνα του έργου είναι η στιχουργική του. Δεν είναι τόσο η κεντρική ιδέα, που περιστρέφεται γύρω από το ότι ο κόσμος οδεύει προς την καταστροφή, «the world is in fear again and it has all been manufactured» και άλλα συναφή …ευοίωνα. Το ζήτημα είναι ο τρόπος, ο οποίος ακροβατεί στο μεταίχμιο μεταξύ σοβαροφάνειας, γραφικότητας και …κοέλειας αμπελοφιλοσοφίας. Αν αγνοήσουμε όμως τους στίχους, και τους αντιμετωπίσουμε απλώς σαν ένα επιπλέον όργανο, θα μείνουμε με έναν συνολικά εξαιρετικό δίσκο, συμπαγή και ουσιαστικό… Κι ας μην έχει μέσα ένα …κόμματο όπως το παλιότερο του «Sevenfold» (κάπου ήθελα να το γράψω αυτό!) 8 1η δημοσίευση: http://www.mic.gr