Best of 2008

2008 πια… Να δεις τι σου χω για μετά… Πικρός και παγωμένος κατηφής τούτος ο Δεκέμβρης… Το 2008 (σαν χθες θυμάμαι που σε πλαστικά τετράδια ΔΙΕΘΝΕΣ πάταγα με το στυλό BIC τη νέα χρονιά: 1988!) σβήνει μέσα σε αποκαΐδια και οσμή δακρυγόνου… Αλλά και με μια ελπίδα-προίκα για τα επόμενα χρόνια, την αντίδραση επιτέλους, έστω και αυτή την άτσαλη και άγαρμπη και βίαιη, στην περιρρέουσα σαπίλα… Χριστούγεννα λοιπόν, καιρός για τα γνωστά ανιαρά έθιμα, που δίνουν πάντως την ασφάλεια της συνέχειας (είμαστε και φέτος εδώ!). Οικογενειακές μαζώξεις, άνοστες γαλοπούλες, και φυσικά λίστες… Ατελείωτες λίστες… Κάθε είδους… Λειτουργώντας αυτοϋπονομευτικά, ομολογώ ότι σπάνια πλέον τις διαβάζω. Έχει καμιά σημασία αν το 2008 ήταν «καλύτερο» στη μουσική από το 2007; Who really gives a damn? Τα ίδια θα λέμε άλλωστε; Νέο αίμα πάντα θα υπάρχει, κι εκεί έξω πάντα θα κυκλοφορεί μουσική για κάθε γούστο… Σε απίστευτες, αδιανόητες ποσότητες. Όρεξη να έχεις να ψάχνεις και μεγάλο …bandwidth. Κατά τα λοιπά, είπαμε, τα ίδια… Το πρόθεμα neo- έχει πλέον μπει σε κάθε δυνατό είδος και παρα-είδος, το κυνήγι του …»φρέσκου» αφορά κατά βάση όχι μουσικές αλλά …προσωπάκια και σωματάκια, το ρετρό είναι σταθερά παρόν, και θα μείνει για πολύ όπως φαίνεται, και κάθε δίσκο πρέπει πλέον να τον κοιτάς στην ούγια για να καταλάβεις ποια χρονολογία κυκλοφόρησε… Πέρασαν επίσης (ανεπιστρεπτί;) οι εποχές των μεγάλων ονομάτων, με την ευρεία απήχηση, αυτών που αποκαλούν οι Αμερικανοσάξονες bigger than life, ο κόσμος πλέον οργανώνεται σε μικρόκοσμους, υποκουλτούρες, με τα φαινόμενα ιδρυματισμού να μην σπανίζουν (πόσο αβασάνιστα το …talk of the parea «μεταφράζεται» σε talk of the town). Πέρυσι μετά βαΐων και κλάδων ο δίσκος των LCD Soundsystem είχε ανακηρυχθεί από τα περισσότερα έντυπα ως ο καλύτερος του 2007. Ποιον απασχόλησε πραγματικά, πόσο ακούστηκε πέραν από το «πηγάδι» μας; H παρουσία των Portishead στις περισσότερες φετινές λίστες (δεν θα αποτελέσω εξαίρεση) μου μοιάζει πιο πολύ σαν ένα απομεινάρι ενός παλιού κόσμου, ίσως και μια ένδειξη της συναισθηματικής μας ανάγκης να ταυτιστούμε με κάτι πιο μαζικό και ενωτικό, που να διαταράξει την ατομοκεντρική μας «γαλήνη». Χρειαζόμαστε μάλλον μια επανάσταση… Γενικώς… Ακολουθούν μερικά δισκάκια και κάμποσα τραγούδια που άκουσα λίγο παραπάνω τη φετινή χρονιά… Τα καλύτερα; Who cares? -ύτερα και υπερθετικοί και συγκριτικοί βαθμοί και δυο αβγά Τουρκίας… Λίγα μόνο λόγια για το Νο 1. Διάλεξα τον εξαιρετικό φετινό δίσκο των Ladytron, ούτε για τη φρεσκάδα, ούτε για το νέο που κομίζει στην τέχνη και άλλα τέτοια ακαδημαϊκά. Τον διάλεξα γιατί μου θύμισε πολλά πράγματα χωρίς να τα μιμείται, γιατί είναι ένας έξυπνος pop δίσκος και γιατί σε μια εποχή όπου το album σαν μορφή μετάδοσης της μουσικής αρχίζει πλέον να μην πατά πολύ σταθερά στα πόδια του, εδώ μέσα υπήρχαν 5-6 τραγούδια που θα τα ακούω για καιρό. Ποσοστό κοντά στο 50%! Σπάνιο για τους καιρούς μας… Τελειώνοντας, φυσικά και αναλαμβάνω με …γενναιότητα και παρρησία, την …πολιτική ευθύνη για όσα παρέλειψα, αγνόησα, περιφρόνησα ετούτη τη χρονιά! Άντε και του χρόνου… 11 Δίσκοι 1. Ladytron – Velocifero 2. Have a Nice Life – Deathconsciousness 3. M83 – Saturdays=Youth 4. Tzolk’in – Haab 5. Portishead – Third 6. Murder By Death – Red of tooth and claw 7. Martina Topley Bird – The blue god 8. Bang Gang – Ghosts from the past 9. Detektivbyran – Wermland 10. Rokkurro – Thad kolnar I kvold 11. Pacific UV- The long play vol. 2 11 Τραγούδια 1. Invisible motions – Arcana 2 Love is a stranger – Gus Black 3. Rainbows too? – Legendary Pink Dots 4. Add me – Chumbawamba 5. In our talons – Bowerbirds 6. Sirocco – Fire on Fire 7. Listen! Those lost at sea sing a song on Christmas day – Get Well Soon 8. Crystal lake – Polarkreis 18 9. Standing next to me – The Last Shadow Puppets 10. Mykonos – Fleet Foxes 11. Neon beanbag – Stereolab 1η δημοσίευση: http://www.mic.gr